"Dotyk" Alexi Zentner – recenzja książki

Akcja książki rozgrywa się w głębi kanadyjskich lasów. To bezlitosny świat, w którym zapewne nie chciałby żyć żaden człowiek, gdyby nieukrywające się w nim bogactwa. A konkretnie złoto. To właśnie ten cenny kruszec sprawił, że osada Sawgamet istnieje. Wioska powstała w czasach gorączki złota i nadal jest źródłem bogactwa.

Czytaj także: Relacja prosto z wojennego piekła. Anna Wojtacha pod ostrzałem naszych pytań [WYWIAD]

Wioskę otacza puszcza, które poza dobrodziejstwami jest również siedliskiem złowrogich zjaw rodem z dawnych indiańskich opowieści. Przez to trudno w Sawgamet wytyczyć granicy między tym, co prawdziwe, a tym, co urojone.

Zobacz: Kuczok: Przeciskam się przez szczeliny, aby się zresetować. Pod ziemią rodzę się na nowo [WYWIAD]

Alexi Zentner postawił na formę wspomnień. Fabularna akcja jego powieści rozpoczyna się wprawdzie współcześnie, gdy pastor pewną rodzinną tajemnicę, która zmieniła jego dziadka, założyciela osady. Jego przerażająca historia podana formie achronologicznych wspomnień obrazują go jako cień człowieka, który stał się jedną z obłąkanych mar, kryjących się w prastarym lesie.

Szybko okazuje się, że jego rodzina naznaczona jest fatum, które zrodziło się z miłości, chęci życia, a przyniosło jedynie cierpienie, tęsknotę i żal. Żal za dawnym życiem i stratę, z którą nie sposób się pogodzić. To tęsknota nie tylko za człowiekiem, ale i dawnym światem i życiem, które zmieniły się w odrażającą i ponurą rzeczywistość bez nadziei na lepszą przyszłość.

Zobacz także: Beata Pawlikowska: Samotna wyprawa to randka z samym sobą [WYWIAD, ZDJĘCIA]

„Dotyk” jest powieścią głęboką, wielowymiarową i dojrzałą. Czytelników zachwyci zapewne to, jak Alexi Zentner przedstawia tematykę trudnych relacji rodzinnych i w jaki sposób bohaterowie walczą, testując własną wytrzymałość, aby ich życie blisko potężnej i tajemniczej natury było znośne.

"Dotyk" Alexi Zentner, Wiatr od Morza, Gdańsk 2013